-
1 gaudenter
gaudĕo, gāvīsus, 2 (archaic perf. gavisi, Liv. Andron. and Cass. Hem. ap. Prisc. p. 868 P.), v. n. and a. [Gr. gaiô, rejoice, for gaWiô; cf. gavisus; root gau-; gêtheô, ganumai, etc.; cf. agauros, proud, agê, astonishment], to rejoice, be glad or joyful respecting any thing, to take pleasure in, be pleased with, delight in (of inward joy, opp. laetari, to show one's self glad, exhibit joy; cf.:(α).gaudere decet, laetari non decet, quoniam docendi causa a gaudio laetitiam distinguimus,
Cic. Tusc. 4, 31, 66); usually constr. with an object-clause, quod, the abl., or absol.; less freq. with the acc., cum, quia, the gen., si, etc.With acc. and inf. or the simple inf.:(β).quae perfecta esse gaudeo vehementerque laetor,
Cic. Rosc. Am. 47, 136; cf.:quem tamen esse natum et nos gaudemus et haec civitas dum erit laetabitur,
id. Lael. 4, 14:salvum te advenire gaudeo,
Plaut. Bacch. 3, 3, 52:venire tu me gaudes?
id. ib. 2, 2, 7:quos sibi Caesar oblatos gavisus,
Caes. B. G. 4, 13 fin.:animus aliquid magnum agere gaudet,
Quint. 1, 2, 30; 2, 1, 5; 9, 2, 78:laudari in bonis gaudent,
id. 5, 12, 22:in domo vires remansuras esse gaudebant,
Curt. 10, 7, 15; Sen. ap. Quint. 8, 5, 18:iterare culpam,
Tac. H. 3, 11; Plin. Pan. 12, 4; cf.:motus doceri gaudet Ionicos,
Hor. C. 3, 6, 21; 3, 18, 15:laedere gaudes,
id. S. 1, 4, 78:spargere gaudes argumenta viri,
Juv. 9, 84.—With quod:(γ).sane gaudeo, quod te interpellavi,
Cic. Leg. 3, 1, 1:gaude, quod spectant oculi te mille loquentem,
Hor. Ep. 1, 6, 19:quod scribis te a Caesare cottidie plus diligi, immortaliter gaudeo,
Cic. Q. Fr. 3, 1, 3, § 9; cf.:bonis viris quod ais probari quae adhuc fecerimus, valde gaudeo,
id. Att. 9, 7, 6.—With abl.:(δ).ipsa liberatione et vacuitate omnis molestiae gaudemus, omne autem id, quo gaudemus, voluptas est,
Cic. Fin. 1, 11, 37:correctione,
id. Lael. 24, 90:illis,
id. ib. 6, 22:aequitate justitiaque,
id. ib. 22, 82:hoc scientiae genere,
id. Off. 3, 33, 121:praeda ac populationibus, magis quam otio aut requie,
Liv. 22, 9, 5:scaena gaudens miraculis,
id. 5, 21, 9:equis,
Hor. S. 2, 1, 26:equis canibusque,
id. A. P. 162: rure, [p. 803] id. S. 1, 10, 45:pictis tabellis,
id. ib. 1, 1, 72:carmine (with delectari iambis),
id. Ep. 2, 2, 59:gaude sorte tua,
id. Epod. 14, 15; cf.:ille cubans gaudet mutata sorte,
id. S. 2, 6, 110:ero gaude,
i. e. at your master's return, Cat. 31, 12; Juv. 6, 74; 209; 379;7, 105.—Prov.: gaudet patientia duris,
Luc. 9, 403.—Absol.:(ε).tristis sit (servus), si eri sint tristes: hilarus sit, si gaudeant,
Plaut. Am. 3, 3, 6; 3, 4, 10:gaudebat, me laudabat,
Ter. Phorm. 4, 2, 5:gaudeat an doleat,
Hor. Ep. 1, 6, 12:et irasci nos et gaudere fingimus,
Quint. 9, 2, 26:si est nunc ullus gaudendi locus,
Cic. Att. 9, 7, 6:de Bursa, te gaudere certo scio,
id. Fam. 7, 2, 2:admonebo, ut in sinu gaudeant, gloriose loqui desinant,
id. Tusc. 3, 21, 51.—With acc. (usually with homogeneous or general objects):(ζ).hunc scio mea solide gavisurum gaudia,
Ter. And. 5, 5, 8; cf.: ut suum gaudium gauderemus, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 2, 1; Cat. 61, 119:jam id gaudeo,
Ter. And. 2, 2, 25; cf.:gaudeo, etsi nil scio quod gaudeam,
Plaut. Capt. 4, 2, 62:hoc aliud est, quod gaudeamus,
id. Eun. 5, 9, 11; id. Phorm. 5, 8, 63:quod gaudere posset, hoc fuit,
Ov. M. 12, 607: nunc furit tam gavisos homines suum dolorem, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 14, 1:gaudent natorum fata parentes,
Stat. Th. 4, 231:tu dulces lituos ululataque proelia gaudes,
id. ib. 9, 724.—In pass.:ista pars gaudenda mihi potius quam, etc.,
Symm. Ep. 3, 29.—With cum, quia, si, in, etc.:B.quom gravidam et quom te pulcre plenam aspicio, gaudeo,
Plaut. Am. 2, 2, 49; id. Truc. 2, 4, 33; 2, 6, 35:quom tu's liber, gaudeo,
id. Men. 5, 9, 87:quia vos tranquillos video, gaudeo et volupe est mihi,
id. Am. 3, 3, 3: Er. Gaude. He. Quid ego gaudeam? Er. Quia ego impero. Age, gaude modo, id. Capt. 4, 2, 59:gaudes, si cameram percusti forte,
Hor. S. 2, 3, 273:mea Clotho et Lachesis gaudent, si pascitur inguine venter,
Juv. 9, 136:crudeles gaudent in tristi funere fratris,
Lucr. 3, 72:in puero,
Prop. 2, 4, 18 (28):tibi gratulor, mihi gaudeo, te amo,
I for my part, as for myself, Cic. Fam. 6, 15; v. in the foll. the passage Lucr. 3, 145.—Like chairein of inanim. and abstr. things, to rejoice in, delight in any thing (mostly poet. and in post-Aug. prose):II.nec tantum Phoebo gaudet Parnasia rupes,
Verg. E. 6, 29; 9, 48:postquam oleo gavisa cutis,
Stat. Th. 6, 847:umore omnia hortensia gaudent,
Plin. 19, 8, 39, § 131:rastris atque ablaqueationibus (myrrha),
id. 12, 15, 33 §66: addebantur et laudes, quibus haud minus quam praemio gaudent militum animi,
Liv. 2, 60, 3:oratio gaudebit occasione laetius decurrendi,
Quint. 12, 9, 2:(paeon) ante se brevibus gaudet pyrrhichio vel choreo,
id. 9, 4, 111; 10, 7, 16:(vites) Amineae pingui arvo maxime gaudeant,
Col. 3, 2, 16:id (sc. consilium, animus) sibi solum per se sapit: id sibi gaudet,
rejoices for itself, Lucr. 3, 145.—In partic.A.In sinu or in se, to rejoice within one's self or secretly, to feel a quiet joy:B.ut in sinu gaudeant,
Cic. Tusc. 3, 21, 51:qui sapit, in tacito gaudeat ille sinu,
Tib. 4, 13, 8 (cf.:in tacito cohibe gaudia clausa sinu,
Prop. 2, 25 (3, 20), 30):tam gaudet in se tamque se ipse miratur,
Cat. 22, 17.—Like the Gr. chairein, as a word of salutation (pure Lat. salvere):Celso gaudere et bene rem gerere Albinovano Musa rogata refer,
take my greetings to Celsus, Hor. Ep. 1, 8, 1; so ib. 15.—Hence, gaudens, entis, P. a., joyful, cheerful (very rare):interea cum Musis nos delectabimus animo aequo, immo vero etiam gaudenti ac libenti,
Cic. Att. 2, 4, 2; Prop. 3, 14 (4, 13), 9; Stat. S. 4, 6, 55:si quis Forte coheredum senior male tussiet, huic tu Dic... gaudentem nummo te addicere,
with pleasure, gladly, Hor. S. 2, 5, 109.— Adv.: gauden-ter, rejoicingly (late Lat. and rare), Pseud. August. ad Fratr. Erem. Serm. 10 al. -
2 gaudeo
gaudĕo, gāvīsus, 2 (archaic perf. gavisi, Liv. Andron. and Cass. Hem. ap. Prisc. p. 868 P.), v. n. and a. [Gr. gaiô, rejoice, for gaWiô; cf. gavisus; root gau-; gêtheô, ganumai, etc.; cf. agauros, proud, agê, astonishment], to rejoice, be glad or joyful respecting any thing, to take pleasure in, be pleased with, delight in (of inward joy, opp. laetari, to show one's self glad, exhibit joy; cf.:(α).gaudere decet, laetari non decet, quoniam docendi causa a gaudio laetitiam distinguimus,
Cic. Tusc. 4, 31, 66); usually constr. with an object-clause, quod, the abl., or absol.; less freq. with the acc., cum, quia, the gen., si, etc.With acc. and inf. or the simple inf.:(β).quae perfecta esse gaudeo vehementerque laetor,
Cic. Rosc. Am. 47, 136; cf.:quem tamen esse natum et nos gaudemus et haec civitas dum erit laetabitur,
id. Lael. 4, 14:salvum te advenire gaudeo,
Plaut. Bacch. 3, 3, 52:venire tu me gaudes?
id. ib. 2, 2, 7:quos sibi Caesar oblatos gavisus,
Caes. B. G. 4, 13 fin.:animus aliquid magnum agere gaudet,
Quint. 1, 2, 30; 2, 1, 5; 9, 2, 78:laudari in bonis gaudent,
id. 5, 12, 22:in domo vires remansuras esse gaudebant,
Curt. 10, 7, 15; Sen. ap. Quint. 8, 5, 18:iterare culpam,
Tac. H. 3, 11; Plin. Pan. 12, 4; cf.:motus doceri gaudet Ionicos,
Hor. C. 3, 6, 21; 3, 18, 15:laedere gaudes,
id. S. 1, 4, 78:spargere gaudes argumenta viri,
Juv. 9, 84.—With quod:(γ).sane gaudeo, quod te interpellavi,
Cic. Leg. 3, 1, 1:gaude, quod spectant oculi te mille loquentem,
Hor. Ep. 1, 6, 19:quod scribis te a Caesare cottidie plus diligi, immortaliter gaudeo,
Cic. Q. Fr. 3, 1, 3, § 9; cf.:bonis viris quod ais probari quae adhuc fecerimus, valde gaudeo,
id. Att. 9, 7, 6.—With abl.:(δ).ipsa liberatione et vacuitate omnis molestiae gaudemus, omne autem id, quo gaudemus, voluptas est,
Cic. Fin. 1, 11, 37:correctione,
id. Lael. 24, 90:illis,
id. ib. 6, 22:aequitate justitiaque,
id. ib. 22, 82:hoc scientiae genere,
id. Off. 3, 33, 121:praeda ac populationibus, magis quam otio aut requie,
Liv. 22, 9, 5:scaena gaudens miraculis,
id. 5, 21, 9:equis,
Hor. S. 2, 1, 26:equis canibusque,
id. A. P. 162: rure, [p. 803] id. S. 1, 10, 45:pictis tabellis,
id. ib. 1, 1, 72:carmine (with delectari iambis),
id. Ep. 2, 2, 59:gaude sorte tua,
id. Epod. 14, 15; cf.:ille cubans gaudet mutata sorte,
id. S. 2, 6, 110:ero gaude,
i. e. at your master's return, Cat. 31, 12; Juv. 6, 74; 209; 379;7, 105.—Prov.: gaudet patientia duris,
Luc. 9, 403.—Absol.:(ε).tristis sit (servus), si eri sint tristes: hilarus sit, si gaudeant,
Plaut. Am. 3, 3, 6; 3, 4, 10:gaudebat, me laudabat,
Ter. Phorm. 4, 2, 5:gaudeat an doleat,
Hor. Ep. 1, 6, 12:et irasci nos et gaudere fingimus,
Quint. 9, 2, 26:si est nunc ullus gaudendi locus,
Cic. Att. 9, 7, 6:de Bursa, te gaudere certo scio,
id. Fam. 7, 2, 2:admonebo, ut in sinu gaudeant, gloriose loqui desinant,
id. Tusc. 3, 21, 51.—With acc. (usually with homogeneous or general objects):(ζ).hunc scio mea solide gavisurum gaudia,
Ter. And. 5, 5, 8; cf.: ut suum gaudium gauderemus, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 2, 1; Cat. 61, 119:jam id gaudeo,
Ter. And. 2, 2, 25; cf.:gaudeo, etsi nil scio quod gaudeam,
Plaut. Capt. 4, 2, 62:hoc aliud est, quod gaudeamus,
id. Eun. 5, 9, 11; id. Phorm. 5, 8, 63:quod gaudere posset, hoc fuit,
Ov. M. 12, 607: nunc furit tam gavisos homines suum dolorem, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 14, 1:gaudent natorum fata parentes,
Stat. Th. 4, 231:tu dulces lituos ululataque proelia gaudes,
id. ib. 9, 724.—In pass.:ista pars gaudenda mihi potius quam, etc.,
Symm. Ep. 3, 29.—With cum, quia, si, in, etc.:B.quom gravidam et quom te pulcre plenam aspicio, gaudeo,
Plaut. Am. 2, 2, 49; id. Truc. 2, 4, 33; 2, 6, 35:quom tu's liber, gaudeo,
id. Men. 5, 9, 87:quia vos tranquillos video, gaudeo et volupe est mihi,
id. Am. 3, 3, 3: Er. Gaude. He. Quid ego gaudeam? Er. Quia ego impero. Age, gaude modo, id. Capt. 4, 2, 59:gaudes, si cameram percusti forte,
Hor. S. 2, 3, 273:mea Clotho et Lachesis gaudent, si pascitur inguine venter,
Juv. 9, 136:crudeles gaudent in tristi funere fratris,
Lucr. 3, 72:in puero,
Prop. 2, 4, 18 (28):tibi gratulor, mihi gaudeo, te amo,
I for my part, as for myself, Cic. Fam. 6, 15; v. in the foll. the passage Lucr. 3, 145.—Like chairein of inanim. and abstr. things, to rejoice in, delight in any thing (mostly poet. and in post-Aug. prose):II.nec tantum Phoebo gaudet Parnasia rupes,
Verg. E. 6, 29; 9, 48:postquam oleo gavisa cutis,
Stat. Th. 6, 847:umore omnia hortensia gaudent,
Plin. 19, 8, 39, § 131:rastris atque ablaqueationibus (myrrha),
id. 12, 15, 33 §66: addebantur et laudes, quibus haud minus quam praemio gaudent militum animi,
Liv. 2, 60, 3:oratio gaudebit occasione laetius decurrendi,
Quint. 12, 9, 2:(paeon) ante se brevibus gaudet pyrrhichio vel choreo,
id. 9, 4, 111; 10, 7, 16:(vites) Amineae pingui arvo maxime gaudeant,
Col. 3, 2, 16:id (sc. consilium, animus) sibi solum per se sapit: id sibi gaudet,
rejoices for itself, Lucr. 3, 145.—In partic.A.In sinu or in se, to rejoice within one's self or secretly, to feel a quiet joy:B.ut in sinu gaudeant,
Cic. Tusc. 3, 21, 51:qui sapit, in tacito gaudeat ille sinu,
Tib. 4, 13, 8 (cf.:in tacito cohibe gaudia clausa sinu,
Prop. 2, 25 (3, 20), 30):tam gaudet in se tamque se ipse miratur,
Cat. 22, 17.—Like the Gr. chairein, as a word of salutation (pure Lat. salvere):Celso gaudere et bene rem gerere Albinovano Musa rogata refer,
take my greetings to Celsus, Hor. Ep. 1, 8, 1; so ib. 15.—Hence, gaudens, entis, P. a., joyful, cheerful (very rare):interea cum Musis nos delectabimus animo aequo, immo vero etiam gaudenti ac libenti,
Cic. Att. 2, 4, 2; Prop. 3, 14 (4, 13), 9; Stat. S. 4, 6, 55:si quis Forte coheredum senior male tussiet, huic tu Dic... gaudentem nummo te addicere,
with pleasure, gladly, Hor. S. 2, 5, 109.— Adv.: gauden-ter, rejoicingly (late Lat. and rare), Pseud. August. ad Fratr. Erem. Serm. 10 al.
См. также в других словарях:
biblical literature — Introduction four bodies of written works: the Old Testament writings according to the Hebrew canon; intertestamental works, including the Old Testament Apocrypha; the New Testament writings; and the New Testament Apocrypha. The Old… … Universalium
Gospel of Saint Luke — Gospel of Saint Luke † Catholic Encyclopedia ► Gospel of Saint Luke The subject will be treated under the following heads: I. Biography of Saint Luke; II.Authenticity of the Gospel; III. Integrity of the Gospel; IV. Purpose and… … Catholic encyclopedia
The Incarnation — The Incarnation † Catholic Encyclopedia ► The Incarnation I. The Fact of the Incarnation (1) The Divine Person of Jesus Christ A. Old Testament Proofs B. New Testament Proofs C. Witness of Tradition (2) The Human… … Catholic encyclopedia